۞جوانان دارالولایه سیستان۞

 «گناهان کبیره عبارتند از هر گناهی که وعده آتش و یا عقاب در برابر آن وارد شده باشد و یا با شدت زیادی از اجتناب آن نهی شده باشد و یا دلیلی وارد شده باشد بر اینکه آن گناه از بعضی از گناهان کبیره، بزرگ‌تر و یا مساوی آن است و یا عقل حکم کند به اینکه آن گناه کبیره است و یا نزد مردم دین‏دار، مسلم و قبول شده باشد که فلان گناه کبیره است و یا تصریحی بر کبیره بودن آن گناه رسیده باشد».

و سپس ایشان با توجه به این معیارها، برخی از گناهان کبیره را این‌گونه نام می‌برند:

1- نومیدی از رحمت خدای تعالی

2- ایمنی از مکر و عقاب او

3- دروغ بستن به خدا و یا رسول خدا (ص) و یا به جانشینان ایشان (علیهم‏السلام)

4- کشتن کسی که خدای تعالی کشتن او را تحریم کرده و خونش را محترم دانسته، مگر آن که جنبه قصاص و اجرای حدود الهی داشته باشد.

5- عاق پدر و مادر شدن

6- خوردن مال یتیم به ستم

7- نسبت دادن زنا به زنان پاکدامن

8- فرار از جنگ

9- قطع رحم

10- سحر

11- زنا

12- لواط

13- سرقت

14- قسم دروغ

15- کتمان شهادت

16- شهادت به ناحق دادن

17- عهد شکستن

18- حیف در وصیت (که عبارت است از بیش از ثلث وصیت کردن)

19- شراب نوشیدن

20- ربا خوردن

21- سحت (یعنی بهای چیزهای حرام و مزد کارهای حرام)

22- قماربازی

23- خوردن گوشت مردار و گوشت خوک و خون و گوشت هر حیوانی که هنگام ذبح، نام غیر خدا بر آن بوده باشند، مگر آن که ضرورت، خوردن این چند چیز را ایجاب کند.

24- در کیل (پیمانه) و وزن خیانت کردن

25- رفتن و مهاجرت به مکانی که در آن جا انجام وظائف دینی میسر نیست.

- ظالم را در ظلمش کمک کردن

27- به کمک و پشتیبانی ظالم اعتماد داشتن

28 - حقوق دیگران را بدون هیچ عذری نگه‌داشتن

29- دروغ

30- تکبر

31- اسراف و ریخت و پاش کردن

32- خیانت به امانات

33- غیبت

34- سخن چینی

35- سرگرمی به لهو و لعب

36- سبک شمردن حج و بی اعتنائی به آن

37- ترک نماز

38- ندادن زکات

39- اصرار بر گناهان کوچک

و اما شرک ورزیدن به خدای تعالی و انکار آنچه که او بر پیامبرش نازل کرده و محاربه (جنگ) با اولیاء خدا ،از همه آن گناهان بزرگ‌تر است.

آیت الله خوشوقت می‌فرمودند: باید روزانه محاسبه نفس کرد و اگر مثلاً یک هفته مراقبت کردید و نشد و زمین خوردید، دوباره قصد کنید که برای دو هفته ادامه می‏دهید و اگر بعد از دو هفته زمین خوردید، دوباره بلند شوید و برای سه هفته ادامه دهید و این مراقبه را باید تا آخر عمر ادامه دهید و ادامه دهید.

ایشان معتقد بودند که انجام مستحبات، اگر باعث شود از ترک محرمات و انجام واجبات باز بمانیم، فایده ندارد. ایشان می‌فرمودند وقتی این گناهان کبیره را ترک کردید، کم کم وارد بحر مستحبات بشوید و آن را هم از نوافل شروع کنید. کم کم در سحرگاهان به نافله و استغفار مشغول بشوید.

ایشان می‌فرمودند: همزمان با ترک محرمات، به ذکر کثیر باید مشغول بود و می‌فرمودند که ذکر کثیر، صلوات بر محمد و آل محمد (علیهم‏السلام) است و تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها). می‌فرمودند روزهای هفته روزی صد صلوات بفرستید و جمعه‌ها هزار صلوات.

ایشان قرآن خواندن روزانه را همچون انجام واجبات مهم می‌دانستند و می‌فرمودند خداوند با قرآن با بندگانش حرف زده و برنامه داده است و باید روزی پنجاه آیه از قران به سفارش معصومین (علیهم‏السلام) قرائت شود و اگر این کار را نکنیم قرآن مهجور می‌ماند.

ایشان می‌فرمودند: وقتی گناهان کبیره را ترک کردی، آن وقت باب معرفت برایت باز می‌شود. کم کم اتفاقاتی می‌افتد، روحتان سبک می‌شود و مزدتان را می‌گیرید از خدای متعال، زیرا که «ان الله یحب المتقین».

به هر حال، همان فرمایش حضرت آیت‏الله بهجت (ره) اینجا صادق است: به همدیگر نگاه نکنیم، بلکه نگاه به دفتر شرع (رساله عملیه) نماییم و عمل و ترک را مطابق با آن نماییم. خدا رحمت کند آیت‏الله خوشوقت را، که به شخصی که از ایشان درخواست نصیحت کرده بودند، در پاسخ فرمودند: «برگ سبز دنیا و آخرت، در ترک گناه است»

پس وقت تلف نکنید و یک یا علی بگویید.

- عزم بر ترک گناه

- توبه

- یک دفترچه کوچک محرمانه، مخصوص ثبت گناهان ارتکابی روزانه، در انتهای شب

- برنامه ریزی برای عدم ارتکاب به آن گناه

- ذکر کثیر

- مطالعه و عمل به رساله

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: