۞جوانان دارالولایه سیستان۞

کرامات امام سجّاد (ع) / کرامت اول»

امام باقر (ع) فرمود: روزى عبد الملک بن مروان در خانه خدا طواف مىکرد و پدرم در پیشاپیش او طواف خود را انجام مىداد و به او توجهى نداشت. و عبد الملک هم او را نمىشناخت.

عبد الملک گفت: این شخص کیست که در مقابل ما طواف مىکند و به ما توجهى نمىکند؟

گفتند: این شخص؛ على بن حسین است. پس به جایگاه خود رفته و نشست و گفت: او را نزد من آورید. حضرت را آوردند. عبد الملک گفت: اى على بن حسین!

من که قاتل پدرت نیستم چرا نزد من نمىآیى؟

امام فرمود: قاتل پدرم دنیا را از پدرم گرفت ولى پدرم آخرت او را خراب کرد. اگر تو نیز دوست دارى چنین شوى پس باش.

عبد الملک گفت: هرگز، ولى نزد ما آى تا از دنیاى ما بهره برى!

حضرت نشست و رداى خود را گشود و دعا کرد: "خدایا! حرمتى را که دوستانت نزد تو دارند آن را نشان بده" در این هنگام، رداى حضرت پر از مرواریدهاى درخشان شد که شعاع نورشان، دیدگان را خیره مىکرد.

حضرت خطاب به عبد الملک فرمود: کسى که چنین حرمتى نزد خدا دارد چه نیازى به دنیاى تو دارد؟! سپس فرمود: خدایا! اینها را بگیر که من احتیاجى به آنها ندارم.

این وبسایت باافتخاردوساله شد

گفتم:سه راه شهادت یا سه راه مرگ..؟
گفت:مرگ و شهادت.!!
گفتم:یعنی چی..؟

مرحمتِ امام رضا عليهالسلام!

آقاي سيد محمد رياضي يزدي، شاعر معروف، حکايت کرد که:
دوستي داشتماز صلحا و خوبان، وي مي گفت روزي با سيدي بزرگوار در جائي نشسته بوديم.
شيخيابراهيم نامي که با دوستم سابقه مودّت داشت بر ما وارد شد، پس از تعارفات معمول،سيد به او گفت: آقا شيخ ابراهيم، ماجراي خود را با مرحوم حاج شيخ حسنعلي اصفهانيبراي رفيق ما بازگو.
شيخ گفت: از گيلان به زيارت مشهد مقدس آمدم و در آن شهر هرچه پول داشتم مصرف شد.

روزي مرحوم حاج شيخ به من دستور داد که به شهر تربت بروم و شب را در کوه « بيجکصلوة » بمانم و پيش از طلوع آفتاب، مقداري معين از علفي که نشاني آنرا داده بودندبچينم و با خود بياورم.
طبق دستور به تربت رفتم. اهالي مرا از ماندن شب در آنکوه منع کردند و گفتند: در اين کوه، ارواحي هستند و به اشخاصي که در آنجا بخوابند،آسيب خواهند رسانيد. 
 

مولای مانمونه دیگر نداشته اعجازخلق است وبرابرنداشته

 وقت طواف به دورحرم فکر می کنم این خانه بی دلیل ترک برنداشته

خلیج فارس!
نگین شعر بر انگشتر مینایی ایران!
کتاب نیلگون رازهای سینه‌ی تاریخ!
رواقی آبگون،
             ـ دهلیز قلبی پرتپش، جوشنده‌ جاویدان

سموری سجزی، از شاعران و کاتبان معروف سیستانی و از شخصیت‌های ممتاز قرن ششم هجری قمری است.عوفی شعراو را از سخن معشوقان، دلکش تر و خط او را از خط دلبران عنبر زلف، خوش تر وصف می‌کند. سموری سجزی به مسائل حکمت و تعلیمی توجه زیاد داشته و عزت و آزادگی را تبلیغ می‌کرده است.

سالك رباني مجاهد في الانفس والنفوس آيت الله ميرزا ابراهيم شريفي سیستانی(ره) شاگرد و داماد آيت الله سيد علي قاضي طباطبايي(ره)متولد سال 1283 شمسي شهرستان زابل است

 
خلاصه : سيد سراج الدين سگزي متخلص به سراجي و مشهور به سيد سراجي ازشاعران تواني قرن هفتم هجري قمري بوده است . وي در بسياري علوم به ويژه رياضيات و نجوم تسلط داشته است. اما به عنوان شاعري ماهر در رديف ها و قواني مشكل و قصيده سرايي مدح در دربارهاي ملوك محلي مكران، آل كرت و مماليك دهلي مشغول به شاعري بوده است.

امام خامنـــــــــــــــــــــــه ای :

برای تحقق شعار سال 93،(اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی)

تلاش مشترک مسئولان و آحاد مردم  ضروری استــــــــــ

زنده هستم برای فاطمیه

نام من را گدای فاطمیه

خیمه های عزای فاطمیه